Vrede met je lichaam
Volgens de body positivity beweging móet je van jezelf houden, ook al voldoe je niet aan het ‘perfecte plaatje’. Dat is lief bedacht, maar het blijkt voor de meeste mensen helemaal niet zo makkelijk. Het is nogal een grote stap; van ontevredenheid naar liefde.
Cliënte C. was er (na ruim 30 jaar huwelijk) nog dagelijks van overtuigd dat haar partner bij haar weg zou gaan omdat ze niet mooi genoeg is.
Cliënte A. is uren bezig met zich aankleden voor een feestje en wil op het feestje zelf direct weer naar huis omdat ze toch niet de goede broek heeft aangetrokken.
Cliënt B. zag op iedere foto van zichzelf alleen maar een lelijke man, iemand waar je ‘toch geen vriend van wil zijn.'
Cliënte H. is helemaal van slag als haar partner naar een andere vrouw kijkt. Dat hij zegt dat zij voor hem de allermooiste is, hoort ze niet eens.
Cliënte M. zorgde er in de collegezaal voor dat er altijd een pluk haar voor haar gezicht hing zodat medestudenten niet zagen dat ze een ‘afschuwelijke neus’ heeft.
Cliënte B. zal nooit zonder make-up de deur uitgaan, is altijd bang om op de foto te gaan en als de dood dat mensen een foto van haar op facebook plaatsen.
Ben ik de moeite waard? Dit zijn zomaar wat recente observaties van mijn cliënten. Heb ik dan toevallig een praktijk vol ‘lelijke’ cliënten? Zeker niet. Eén van mijn cliënten werkt op dit moment zelfs in Duitsland als model voor een fotoklus. ‘Het gevoel van schoonheid of je mooi voelen, heeft weinig te maken met hoe ons lichaam of gezicht er feitelijk uitziet. Als je een aantal vrouwen voor een spiegel zet en naar zichzelf laat kijken, valt niet te voorspellen wie zichzelf lelijk vindt en wie niet. Hoe je jezelf in de spiegel ziet, heeft vooral te maken met of je je geliefd of afgewezen voelt; ben ik de moeite waard?’ - Liesbeth Woertman, hoogleraar psychologie en schrijfster van het boek ‘Je bent al mooi’. Voorwaardelijk Cliënte E. kocht iedere week nieuwe kleding: ‘Als ik er mooi uitzag dan accepteerde ik mezelf’. Haar zelfbeeld was voorwaardelijk: pas als ze aan deze eis had voldaan had ze een goed gevoel over zichzelf. Voor even. Tot er weer nieuwe voorwaarden voorbij kwamen waaraan ze moest voldoen om van zichzelf te houden. Het ideaalplaatje dat ze in haar hoofd had, was natuurlijk helemaal niet realistisch; als je een ‘perfect’ lichaam hebt, of mooi aangekleed bent, ben je niet automatisch geliefd of gelukkig. Door je lichaam te beschouwen als een ding dat je kunt en moet perfectioneren wordt en blijf je ontevreden. Perfectie is nu eenmaal geen menselijke eigenschap. Door wat kilo's te