Mag je een traantje laten?

Als je naar alweer een lege pagina in je agenda kijkt? Als je je oma al maanden niet gezien hebt? Als je de hele dag weer achter je scherm zit? Als je juf bent voor je dochters terwijl je werk blijft liggen? Als je je sportmaatjes mist en de kroeg? Als je vriendin er een heel ander idee over de coronamaatregelen op na houdt? Als je weer je verjaardag niet kunt vieren? Als alle dagen op elkaar gaan lijken? Rouw “Mensen zijn sociale wezens en leven is samenleven. Communiceren en samenwerken zijn essentieel voor ons, niet alleen door woorden, maar ook door lichaamstaal, fysiek contact en intimiteit. Dit ontnemen is ontegensprekelijk een vorm van verlies en brengt rouw op gang.” - Manu Keirse, rouwspecialist Drijfzand We zijn allemaal ons normale leven kwijt geraakt; de grond van je bestaan voelt aan als drijfzand. Het leven dat je kende, is ontspoord. Het leven dat voor je ligt, is in de wacht gezet, de toekomst is onzeker en de weg ernaartoe onduidelijk. We mogen best even stilstaan bij wat we allemaal verloren zijn het afgelopen jaar. En ja, daar mogen we ook om rouwen. Erkenning van de pijn Het is een misvatting dat we alleen rouwen als er een dierbare is overleden. Het is belangrijk dat we onze verliesgevoelens ook echt als een verlies benoemen. Zeg dat je het lastig vindt dat je je verjaardag niet hebt kunnen vieren. Of dat je sportmaatjes en de kroeg mist. Zeg dat je er verdrietig van wordt dat alle dagen op elkaar lijken. Weet dat het normaal is dat je je rot voelt. Elk rouwproces start met erkenning van de pijn, door jezelf en door je omgeving. 'En door.' Als een dierbare is gestorven kan je op begrip rekenen van je omgeving. Als je je werk en inkomen bent kwijt geraakt door corona ook. Maar als je zegt dat je verdrietig bent omdat je niet naar de sportschool of naar de kroeg kunt, krijg je waarschijnlijk te horen dat je nog maar even moet doorbijten. En dat is waarschijnlijk precies hetzelfde als wat je jezelf al maanden vertelt. ‘Kop d’r voor!’ ‘En door!’ Ruimte voor jouw gevoel Sommigen hebben meer tijd dan anderen nodig om met verlies om te leren gaan. Het is in deze periode ook lastiger om afleiding te zoeken en om te vluchten in werk, sport of café. Hoe heb jij jezelf aangeleerd om te gaan met verdriet? Lach je alles weg? Stort je in? Bekijk je alles van de negatieve kant of zie je direct nieuwe mogelijkheden? Is er ruimte voor je gevoel of steek je je kop in het zand? Voelen en accepteren Accepteer en benoem je negatieve emoties zonder er iets aan te willen veranderen. Als je je er tegen verzet, kunnen ze omslaan in destructieve emoties zoals woede en agressie. Het is een onderdeel van je leven nu en je bent niet de enige met gevoelens van onmacht en onzekerheid. Het voelen en accepteren van je emoties is het begin van een veerkrachtige reactie. Gun jezelf de tijd om beetje bij beetje weer terug te veren. Eerste stapje Wat heb je nodig om deze periode vol te houden? Waar put jij kracht uit? Wat is het eerste kleine stapje dat je vandaag kunt zetten?